Dziecko swoich rodziców oraz komunistów.
Wychowany na książkach Edmunda Niziurskiego i muzyce Pet Shop Boys (oraz Sandry).
Przyznaję się do przeczytania całej Czarodziejskiej góry, jednego tomu W poszukiwaniu straconego czasu i pełnej, przetłumaczonej na język polski, twórczości Borisa Viana.
W wieku lat ośmiu zacząłem pisać powieści kowbojskie, wzorowane - niestety - na Karolu Mayu. Tylko trochę lepsze.
Potem przyszła pora na powieści fantastyczne i te o piratach. Zawsze wygrywali.
Aż w końcu o pierwszej miłości i zagubionych nastolatkach.
Potem było już z górki. Seks, przemoc, rokendrol.
Obecnie zajmuję się prowadzeniem blogów WAFP!, Fast Food Eaters, Teraz Piwo! oraz porządkowaniem swojej twórczości. I być może pisaniem czegoś nowego, niekoniecznie beletrystyki (ale to tajemnica!).
Ale jesteś brzydki, naprawdę bardzo brzydki
OdpowiedzUsuń